خواجه شمسالدین محمد شیرازی متخلص به “حافظ”، غزلسرای بزرگ و از خداوندان
شعر و ادب پارسی است. وی حدود سال
۷۲۶
هجری قمری در شیراز متولد شد. علوم و فنون را در محفل درس استاران زمان
فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایهای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و الهی
غور و تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. “گوته”
دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و
با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند
قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. وی به سال
۷۹۲
هجری قمری در شیراز درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه
صاحبنظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است
|